Podziel się:

Mikołaj Trzaska / Łukasz Rychlicki
Powiększenie | Warszawa | 26.01.13

Mikołaj Trzaska i Łukasz Rychlicki po raz pierwszy zagrali ze sobą dzień wcześniej w Poznaniu, wcześniej nigdy nie współpracowali. Co więcej, nie przypominam sobie, żebym Rychlickiego widział w jakimś składzie z instrumentem dętym (nie licząc epizodów, głównie studyjnych, Kristen), a Trzaskę po Łoskocie w składzie z gitarą elektryczną (z wyjątkiem Shofar, ale to zupełnie inna historia). Rychlicki jednak na koncertach z Pawłem Szpurą (oraz Mike'm Majkowskim) pokazywał jednak, że dobrze odnajduje się na styku improwizacji jazzowej i noise-rockowej, ciekawie też wchodząc na obszar gitarowej sonicznej topografii; a Trzaska to muzyk wrażliwy, doświadczony, ale też otwarty na nowe przeżycia. Niedawno ukazała się dwunastocalówka Thurstona Moore'a z Matsem Gustafssonem, którzy w podobnym instrumentarium postawili głównie na hałaśliwe smaganie publiczności. Trzaska tutaj też grał na barytonie, czego wcześniej przyznam nie słyszałem. Dla Rychlickiego i Trzaski hałas był jednak tylko elementem układanki i to bynajmniej nie najważniejszym. Pojawiło się sporo struktur, nieco melodii i delikatności, wiele sonicznych drobinek i brzmieniowych fajerwerków. Nagłośnienie było doskonałe, dzięki czemu te improwizowane, ale uważne utwory układały się w konsekwentną przygodę. Słychać było, że muzycy pod wieloma względami się różnią i nawet, że z nieco innym nastawieniem przyszli na ten koncert, ale te różnice uzupełniały się świetnie, a z interakcji powstawała wspólna wypowiedź. Kapitalny występ.

[zdjęcia: Piotr Lewandowski]